Deneyimledim ki;
Varlığında tadını çıkaramadığınız insanlar,
yokluklarıyla terbiye eder bizleri…
Her nerede kiminle birlikteysek karşımızdaki insanın
keyfine varmak, tadını çıkarmayı bilmek bence çok önemli.
İlişkiler ancak bu şekilde bir anlam kazanıyor.
Ama buna sadece vefa diyemeyiz.
Bu, kıymet bilmekle, değer vermekle eşdeğer bir şey…
Buna saygı, nezaket ve kadirşinaslık denir.
Buna insan kaynağını iyi kullanmak denir aynı zamanda.
Bir insanı kaybettikten sonra kıymetini bilmek,
bir insanın yokluğunda onun değerli olduğunu anlamak
büyük bir fakirlik değil mi sizce de?
Tolstoy’un “İnsan Neyle Yaşar “ da
yer alan hikâyelerinden birinde okumuştum:
“Şu gerçeği hiç unutmayın, diye sürdürdü konuşmasını bilge.
“En önemli zaman, içinde bulunduğumuz andır;
çünkü sadece o anda elimizden bir şey gelebilir.
En önemli kişiyse o sırada kiminle birlikteysek odur.”
Hadi dönün bakın etrafınıza;
henüz sonsuzluğa melek olup gitmeden,
kıymetli olduğunu düşündüğünüz insanların yanına gidin.
ona ne kadar kıymetli biri olduğunu, söylem ve eylemde gösterin.
‘iyi biliriz, şahidiz’ demeden önce bunu neden yapmayalım?
Düşündüğünüzde bu performanstan yoksun görüyorsanız kendinizi;
Performans = Potansiyel – Engellerdir.
Potansiyel:
gerçekleştirdiklerimiz ve saklı olanlar-,
sahip olduğumuz tüm becerileri ve öğrenme yetimizi kapsar.
Engeller ise:
Sahip olduğumuz becerilerimizi ortaya çıkarmamızı veya ifade etmemizi engelleyen her şeydir.
Önünüzdeki engelleri zayıflatarak performans kapasitenizi attıramıyorsanız eğer,
profesyonel bir koçla çalışmanızı öneriyorum.
Böylece potansiyelinizi gerçekleştirmek için
önünüzdeki engelleri kolayca kaldırabilir,
ya da ikisinin kombinasyonunu kullanmayı öğrenebilirsiniz…
#acccoachfkaanbayhan #coachkafası
#fatihkaanbayhan #deneyimledimki
#eğitim #coachingexecutive #teamcoaching
#hotelmanagement #futuristhotelier #kendinecapaat