Aslında bizim kendimizden başka kimseye ihtiyacımız yok…
Yaratan, her türlü ihtiyacımızı gidereceğimiz ortamı sunmuş bize…
Tekamül planında başkalarına duyduğumuz suni güven, yaşadığımız aidiyat-özgürlük etkileşimli deneyimler, bir gün geliyor yerini, “kendi” mize ve “sistem”e yani güvene bırakıyor.
Yaşadığımız aksiliklerde,deneyimlerimizde kural dışı hareketlerde hep bu sonucu fark ediyoruz aslında.
Ait olduğumuz toplum “kendimiz ” olmamızı engelliyor.
Ama,eninde sonunda ruhumuzdan gelen özgürlük itilimiyle kabuğumuzu kırarak isyana başlıyoruz.
Ve “kendi” mizi istediğimiz şekilde ifade etmeye başlıyoruz..
Bu da her geçen gün başka bir şeye değil,
sadece kendimize güven duymamızı sağlıyor.!
Bir insanın insanlığı,
öğrenip öğretmek ve başkalarını aydınlatma isteğiyle belli olur ve ortaya çıkar.
Bilmediği halde öğrenmeyi düşünmeyen,
öğrendikleriyle kendini yenileyip başkalarına da örnek olmayanın sureti insan görünse de,
sireti açısından düşündürücüdür!”
En büyük özgürlük kendi beyninin, düşüncelerinin içinde hapsolmamaktır.
Anladım ki, yarın kıyamet falan kopmayacak.
Sen yine;
Senin zekana inanan insanları hayal kırıklığına uğratma.Kendini sev.
Dışarıdaki güneşe bakıp gülümse ve önünde koskocaman bir gelecek olduğunu unutma.
İstediğini almak için asla duygu sömürüsü yapma.
-Sana duyulan sevgiyi ve güveni istismar etme.
“Gerçek”diye bildiğimiz ve gerçek diyebildiğiniz hayat, ne kadar gerçek acaba?…
Düşünürsen Bulursun..!
Biz aslen “farkındalık” varlıklarız/varlığız…
Bizler her şeyi fark edeniz,hayat denilen senaryosu belli filmde rol almak için bu gezegendeki ortama ,ego denilen çekim gücüyle odaklanmış,deneyimlere tabi tutulmuş ve bu sayede egonun çekim gücünü aşıp aydınlanarak kendimizin sonsuz farkındalık olduğunu fark edecek varlıklarız.
Bu anlamda aslımız Tanrı.
O’ndan kopup geldik,bedenlendik,ego aracılığı ile bedene odaklandık. Bir gün yine o’na döndürüleceğiz, yani bir gün yine O olduğumuzu fark edeceğiz.
İşte bu maceranın adı da “tekamül”… O’dan sonsuza ulaşma yolu..
Korkulardan kaygılardan yanılgılardan arındırdım ruhumu.
Cesur bakıyor cesur yaşıyor,yaşamın bana sunduklarını görmeyi seçiyorum. Fark edemediklerimin farkına varıyor. Karanlık perdeleri aralayarak göremediklerimi görmeyi seçiyor yeni kararlar alıyor ve uyguluyorum…